De Amerikaanse miljardair Dennis Tito (72) zoekt in het voorjaar van 2013 een echtpaar van middelbare leeftijd voor een ruimtereis naar Mars. Met vliegervaring (stewardess) en expertise in het leven op de vierkante meter (me/cvs) ben ik zonder twijfel geschikt voor dit tripje. Er is echter één probleem.
Erik wil niet mee.

Nou valt daar best iets voor te zeggen, want zo prettig is het niet op Mars. Het is er dor en droog als in een woestijn, en het kan er behoorlijk vriezen. Dat weet meneer Tito ook. Daarom hoef je er -heel attent- niet te landen. Je vliegt even voorbij (op 241 kilometer hoogte) en dan kom je weer gezellig naar huis. Een beetje jammer is wel dat je langs de donkere kant van de planeet komt. Je ziet er dus geen klap van. 

De uitverkoren space travelers verblijven met zijn tweetjes anderhalf jaar in een opblaasbare (!) capsule ter grootte van een kleine Kip-caravan. Zuurstof- en energievoorziening nemen zoveel ruimte in dat er geen plaats is voor een koffer met kleding. Douchen kun je ook vergeten en eigenlijk past er geen wc-papier meer bij (naar een oplossing voor dat laatste wordt nog gezocht). Een vers kopje thee zet je van je eigen gerecyclede urine en verder eet je gedroogde astronauten haute-cuisine. 
Omdat water zo essentieel is, en het behalve uit urine ook uit transpiratievocht gedestilleerd wordt, is de aanwezigheid van een dame met opvliegers op deze reis van levensbelang (vandaar die ‘middelbare leeftijd’). Voor Mars kun je sowieso beter niet al te jong zijn. Bij terugkeer op aarde is er namelijk weinig van je over. Behalve je botten, spieren en organen verschrompelen ook je hersenen door de gigadoses straling. Van de ruimtetrip herinner je je dan weinig meer.

Nou is dit reisje naar Mars natuurlijk niet onaardig bedoeld van Dennis Tito, hij pakt het alleen niet zo slim aan. Een trip naar Venus ligt meer voor de hand vanuit een land waar ruim driekwart van de bevolking kampt met (fors) overgewicht. Bij een luchtdruk van 90 keer die op aarde, ben je er binnen een mum van tijd zo plat als een dubbeltje. Dat biedt meer perspectief dan met twee personen 501 dagen mens-erger-je-nieten in een kippenhok, waarbij je op het moment suprême Mars niet eens ziet liggen. 
Je moet wel enigszins levensmoe zijn om eraan te beginnen. Nou stelt Tito dat niet als voorwaarde, maar het is zeker een pré. De hele reis is eigenlijk een enkeltje ‘lost in space’, want de kans dat je weer veilig op aarde terugkeert is te verwaarlozen. De benodigde techniek daarvoor staat nog in de kinderschoenen en de tijd dringt. Op 5 januari 2018* móet de lancering plaatsvinden. Anders wordt het dertien jaar later, en meneer Tito is al zo oud. 
Bij mijn oma hing vroeger een tegeltje aan de wand met daarop: ‘Haastige spoed is zelden goed’.

Misschien had Dennis geen oma.

*In het najaar van 2013 laat Dennis Tito zijn ambitieuze plan voor een lancering in 2018 varen. Ook anno 2021 zit het uitverkoren ruimtevaart-echtpaar nog altijd gewoon thuis op de bank.