Dit zijn ze dan: de verhalen van vijftien generaties Reuvekamp. Allemaal veehouder. Allemaal kenden ze succes en mislukking, geluk en verdriet, gezondheid en ziekte. Ze trotseerden epidemieën, natuurrampen en oorlogen. Door de eeuwen heen zijn hun levensthema’s hetzelfde, al zijn hun leefomstandigheden en bedrijfsvoering in de loop der tijd totaal veranderd.
Als er door de generaties één karaktereigenschap uitspringt, dan is dat in mijn ogen ‘veerkracht’. Mijn stamvaders komen stuk voor stuk op mij over als vastberaden (koppige) mannen met een visie. Hoezeer het leven hen soms ook tegenzit, ze geven niet op. En kunnen ze op hun geboortegrond niet boeren, dan vertrekken ze naar elders. Van Raalte via Dieze naar Mastenbroek, Rasquert en de VS. Boer is wat ze willen zijn.
Meerderen worden -jong- weduwnaar, en tot het jaar 1900 verliezen ze allemaal één, meer of zelfs àl hun kinderen. Maar ze gaan door. Ze rouwen, hertrouwen en starten een nieuw gezin. De Reuvekamp-tak heeft tot twee keer toe zijn bestaan aan deze tweede vrouw te danken.
De mannen geven de stamlijn door, maar dat gaat niet zonder de vrouwen. Helaas ben ik weinig over hen te weten gekomen. Misschien omdat veel vrouwen jong stierven, maar misschien ook wel omdat ik in deze genealogie de mannelijke stamlijn volg en de ‘vrouwenverhalen’ doorgaans van moeder op dochter worden doorgegeven. Om die verhalen te vinden, moet ik mijn zoektocht dus misschien langs andere lijnen vervolgen.
Dubbel dankbaar
Wat ik bijzonder vond om te ontdekken, is dat Judith Rietberg (geboren in 1723) zowel door haar leven als door haar dood bepalend is geweest voor mijn bestaan. Judith’s dochter Hermana is de voorouder van mijn oma Aleida Reuvekamp-van der Kolk.
Na de dood van haar man hertrouwt Judith met Reuvekamp-stamvader Gerrit Wolthaar. Ze krijgen zes kinderen die allemaal als baby overlijden, en als ze 44 jaar oud is, sterft Judith zelf ook.
Gerrit heeft dan dus geen vrouw en ook geen kinderen meer. Hij hertrouwt op zijn 46e en met zijn tweede vrouw krijgt hij wederom zes kinderen. De hele Reuvekamp-tak met zijn honderden nazaten in Europa, Canada en de VS stamt af van dit tweede huwelijk van Gerrit.
Behalve aan het leven van Judith Rietberg (via mijn oma) heb ik mijn bestaan dus ook te danken aan haar dood (via mijn opa). Daarmee is Judith Rietberg letterlijk ‘dubbel en dwars’ mijn oermoeder (net als van alle nakomelingen van Bernard en Aleida Reuvekamp-van der Kolk). Dat is toch uitzonderlijk en iets om Judith dankbaar voor te zijn.
Vraagtekens
Toen ik ongeveer een jaar geleden aan mijn genealogische speurtocht begon, was ik bijna obsessief geïnteresseerd in het leven van mijn betovergrootmoeder Wilhelmina Wolters (geboren in 1823). In mijn jeugd hing haar prachtige borduurwerk uit 1844 bij ons in de woonkamer op ’t Werkel. Ik stelde mij voor hoe zij als jonge vrouw avond aan avond bij kaarslicht en in stilte (want radio en tv bestonden nog niet) had zitten borduren. In 1859 ontwierp Wilhelmina het nieuwe voorhuis van boerderij ’t Werkel, dat ze liet betegelen met handbeschilderde tableaus van bijbelse voorstellingen in de ‘spirituele’ kleur mangaan. Daarom zag ik Wilhelmina als een gelovige en kunstzinnige vrouw, met klasse, stijl en engelengeduld (dat laatste vanwege haar borduurwerk). Misschien was ze ook zo. Wie zal het zeggen? Ik ben helaas niets over haar te weten gekomen. Ze stierf op haar vijftigste en ik weet zelfs niet waaraan.
Ik had graag een kijkje in de keuken van mijn oermoeders genomen. Op een boerderij was doorgaans voldoende te eten. De verschillende soorten dieren (koeien, varkens, paarden, schapen, geiten, kippen, eenden en konijnen) zorgden voor vlees, zuivel en eieren. ’t Werkel had een boomgaard met meerdere soorten appelbomen, peren, kersen, pruimen, walnoten en er stonden bessenstruiken. Ook was er een moestuin waarin eigen groente werd verbouwd. De mensen aten met de seizoenen; gezond, gevarieerd en ‘organic’.
Eigen weg
Voor mijn overgrootopa Jans zou ik wel een ontbijtje willen maken. Zijn generatie was de eerste die kennismaakte met suiker en op zijn oude dag werd hij alsnog een ‘zoetekauw’. Hij hield van krentenbrood met roomboter en een kop thee, en hij zat graag in de keuken naast de kachel. Ik denk dat ik me bij hem wel op mijn gemak zou voelen, want hij had een introvert en rustig karakter. Hij las graag. Net als ik. Hij ging zijn eigen weg en liet zich niet leiden door wat een ander ervan vond, maar door wat hij geloofde dat juist was. Dat bewonder ik in hem. Ik zou Jans willen bedanken voor het feit dat hij de wil van zijn vader Hendrik trotseerde en geen priester is geworden, maar boer. Want daarom kan ik hier nu in mijn fantasie met hem ontbijten.
Ik fantaseer nog even verder en stel me voor dat ze allemaal aan tafel zitten, al mijn stamvaders in hun kledij van toen. Wat een bonte verzameling zou dat zijn! Om de tongen los te maken, schenk ik ze een ‘jonge’ in. Dat moeten ze allemaal wel kennen, want jenever is al meer dan 500 jaar een oer-Hollandse drank. Ze heffen het glas en proosten, en Bernard of mijn vader vertelt misschien wel een mop. Eén voor één bekijk ik deze heren; lijken ze qua uiterlijk op elkaar (lees: zijn ze allemaal kaal)? Herkennen ze iets van zichzelf in elkaar (lees: zijn ze allemaal even gedreven en koppig, maar houden ze ook van een grapje op zijn tijd)?
Hoe dan ook, één ding is zeker: vroeg of laat gaan de gesprekken over de veehouderij. Over de ‘perfecte’ koe, de melkprijs, de kwaliteit van het voer. En over het weer. Want deze dingen blijven voor een boer belangrijk. Waar en wanneer dan ook. Vroeger, nu of later.
Altijd.
Mijn voorouders van mijn vaders kant, voor zover ik die heb kunnen traceren (met dank aan Mariet Braakman-Reuvekamp.)
Dit nawoord is eigenlijk een ‘tussenwoord’. Althans, dat hoop ik, want enkele (verre) familieleden hebben me laten weten dat ze nog (eeuwen)oude documenten en foto’s hebben die ik mag bekijken en gebruiken. Dat vind ik geweldig! Ik ben razend nieuwsgierig over wat ik tegen zal komen. Ik vermoed en hoop dat ik sommige verhalen zal kunnen uitbreiden en/of herschrijven.
Kom dus vooral nog eens langs op mijn website als de familieverhalen u interesseren. Ze zijn nog niet af. En mocht u zelf nog materiaal hebben, dan hou ik mij aanbevolen. U kunt hier contact met mij opnemen.
Hartelijk dank voor uw belangstelling en reacties/feedback.
Heel mooi Lian😘
Wauw Lian, mijn en zeker jouw geschiedenis gaat herleven hoe jij het verwoord. Ben heel trots en zeker jouw Oma en Opa Reuvekamp, hun levensverhaal gaat leven. Oké geschiedenis gaat zich herhalen zeker in deze tijd, maar dat geeft moed, gaat door. In golven. Dankbaar hoe jij al deze generaties tot zijn recht laat komen.
Prachtig Lian, fantastisch om zo onze voorouders te beschrijven!
Herken er mezelf in, al ben ik natuurlijk niet zo eigenwijs en koppig😜