Stamboomonderzoek
In deze genealogie onderzoek ik de stamboom van mijn vaders kant, de familie Reuvekamp, en meer specifiek mijn eigen directe afstammingslijn. 
Normaal gesproken vergt stamboomonderzoek maanden en misschien wel jaren speurwerk in archieven en op internet. Ik heb het geluk dat zowel mijn tante Mariet Braakman-Reuvekamp, als een zekere A.H.J. Reuvekamp (Ton, die ik niet persoonlijk ken), dat in de jaren ’70 en ’80 al hebben gedaan. Ze bundelden hun bevindingen ieder in een boekwerk dat ze onder familieleden verspreidden. Daarom hoef ik nu alleen nog maar hun boeken uit de boekenkast te trekken om te ontdekken hoe mijn voorouders heten. Ook alle overige data van belang (geboorte, huwelijk, overlijden, aantal kinderen, etc.) hebben zij zorgvuldig en uitvoerig gedocumenteerd. 
Kortom: ik hoef voor enig stamboomonderzoek dus niets anders te doen dan in mijn luie stoel, onder het genot van thee en iets lekkers, door de boeken van Mariet en Ton te bladeren. 

Wie waren zij?
Nadat ik alle namen van mijn directe stamvaders en hun echtgenotes op een apart vel papier had genoteerd, kwam ik uit op 15 generaties vanaf het jaar 1500 tot heden.
Ik keek naar al die namen en vroeg me af hoe het leven van die mensen was geweest. Waar woonden ze en wat deden ze voor de kost? Hoe was hun persoonlijkheid en karakter? Waar droomden ze van of hoopten ze op? Wat waren hun successen en mislukkingen, of dachten ze in hun tijd misschien niet in die termen? Wat schonk hen vreugde en wat deed hen verdriet? Hoe gingen zij om met epidemieën, oorlogen en natuurrampen?
Kortom: Wat zijn de verhalen achter de namen?

Verhalen
In de komende serie afleveringen (hoofdstukken) speur ik naar deze verhalen. Alle namen, data en feiten zijn overgenomen uit de eerdergenoemde beide genealogieën van Mariet en Ton. Van gegevens die ik uit andere bronnen heb verzameld, geef ik telkens een bronvermelding. U kunt er dus van uit gaan dat die kloppen. 
Of de verhalen die ik heb verzameld net zo waarheidsgetrouw zijn, durf ik te betwijfelen, of beter: ik weet wel zeker van niet. Een en dezelfde gebeurtenis wordt door verschillende mensen soms heel anders ervaren en dus ook op meerdere manieren naverteld. Een verhaal ontstaat door het oog van de verteller, en bij elke hervertelling, verandert het verhaal telkens weer een beetje. 

Ik heb gelezen, gevraagd, gehoord en gezien. Maar toch is het dus mogelijk dat mijn vertellingen niet (helemaal) kloppen. Bovendien vormen ze over de betreffende persoon niet het hele verhaal, maar zijn het slechts enkele gesprokkelde puzzelstukjes. Met dit in het achterhoofd, hoop ik dat u net zo van deze mensen gaat houden en van hun verhalen zult genieten als ik. En mocht u een voorouder met mij gemeenschappelijk hebben en daar zelf nog een mooi verhaal over kunnen vertellen, dan hoor ik dat graag!

Voor Els, Thijs, Wim, Sophie, Marith, José, Arno en Christi,
opdat jullie weten wie jullie voor zijn gegaan 
en waar jullie (deels) vandaan komen.
Voor mijn vader, die zo hield van de veefokkerij en van zijn leven op het platteland. 
En voor al mijn voorouders, zonder wie ik niet had bestaan.

Zij staan nooit in de krant
zij zijn nooit op de buis
ze zitten op twee stoeltjes
in het tuintje voor hun huis
geen coaching en geen image
geen pose, niks daarvan
wat hier zit, op die stoeltjes
dat ‘zijn’ ze: Mien en Jan.
-Toon Hermans

Met dank aan iedereen die mij van familieverhalen voorzag en voorziet.
In het bijzonder Mariet Braakman-Reuvekamp, die nog altijd onvermoeibaar enthousiast genealogische data uit de vergetelheid opdiept, die ik vervolgens tot leven breng door de verhalen eruit te destilleren.

• 

•