Op 25 april 1889 trouwt Jans met zijn buurmeisje Joanna Damman. Hij koopt boerderij ‘t Werkel van zijn jongere broer Antonius. Het verhaal gaat dat Joanna op de ochtend van haar huwelijk met een melkemmer vol geld van haar ouderlijk huis (’t Luibuis op Oude-Wetering 4) naar Jans en haar nieuwe huis (’t Werkel op Oude-Wetering 1) loopt. Misschien wordt daarmee de boerderij (deels) gekocht. 

Van Joanna wordt gezegd dat ze erg zuinig is. De vrouwen in haar tijd dragen een ‘knipmuts’ en die van Joanna heeft een opknapbeurt nodig.

Een oude knipmuts als nieuw maken wordt in die tijd veel gedaan. De hele muts wordt daarvoor uit elkaar gehaald en elk onderdeel wordt gewassen en gesteven. De tule wordt opnieuw licht geblauwd en door een theebadje krijgt het kant de gewenste crème kleur. Daarna wordt alles weer in elkaar gezet en kan de draagster pronken met een ‘nieuwe’ oude muts. 
Dit alles is het werk van professionele mutsenmakers. 

In Joanna’s tijd kost het wassen en weer opmaken van een muts negen cent. Het opnieuw kleuren komt daar boven op. Joanna wil aan het hele gebeuren niet meer dan 25 cent uitgeven. Maar de mutsenmaker wil nog wel graag iets extra verdienen en begint een mooi verkooppraatje over allerlei mogelijke versieringen als koperen, zilveren of gouden mutsenbellen met bloedkoralen, exclusief Belgisch kloskant, stijlvolle geborduurde bloemenrandjes volgens de laatste mode, en weet ik het al niet meer. 
Joanna’s geduld raakt al gauw op. Ze legt het geld op de toonbank en zegt: 
“Hier heeft u vijf stuivers en daarvoor mag u hem net zo mooi maken als u wilt.” Vervolgens draait ze hem haar rug toe en loopt ze met ferme pas de winkel uit.

Bron:
– Wijnbeek, A. (2012). De cornetmuts. Hoe een modemuts in de streekdracht terecht kwam. Zwols Historisch Tijdschrift, Vol. 4, 171-178.